Boekenrecensie. De bibliothecaresse van Auschwitz – Antonio González

Via Standaard Boekhandel had ik een tijdje geleden de kans om een boekenpakket over Auschwitz in promotie aan te kopen. Aangezien ik dol ben op verhalen die zich afspelen rond de Eerste of Tweede Wereldoorlog, ging ik meteen op deze kans in. Enkele weken geleden recenseerde ik al het boek ‘De jongen die zijn vader naar Auschwitz volgde’ van Jeremy Dronfield, deze week wil ik het hebben over ‘De bibliothecaresse van Auschwitz’.

De auteur

Antonio González Iturbe werd geboren op 7 maart 1967 in de Spaanse stad Zaragoza. Na enkele jaren verhuisde hij met zijn familie naar Barcelona. Daar behaalde hij een bachelordiploma in de journalistiek nadat hij jarenlang zijn studies met verschillende baantjes had gecombineerd. Zijn eerste baan als  journalist was als verslaggever bij de plaatselijke televisieshow ‘Televisió de Ciutat Vella’. In 2004 schreef hij zijn eerste roman Rectos torcidos. Het werd een humoristisch boek waarin de hoofdrolspeler zijn eigen bedrijf start die verschillende literatuurklassiekers transformeert in toiletpapier. Zo hebben zijn klanten de tijd om deze te lezen op de enige plek waar ze vijf minuten per dag rust hebben.

“Books are extremely dangerous; they make people think.” 

Het verhaal

De bibliothecaresse van Auschwitz vertelt het waargebeurde verhaal van de viertienjairge Dita in de kampen van Auschwitz. Pal onder de ogen van de nazi’s werd er een geheim schooltje opgezet met de kleinste bibliotheek die ooit heeft bestaan. De bibliotheek bestaat uit acht boeken die onder de jurk van Dita worden verstopt en gekoesterd als echte schatten. 

“Life, any life, is very short. But if you’ve managed to be happy for at least an instant, it will have been worth living.” 

Mijn mening

Als boekenliefhebber sprak de liefde die Dita koestert voor haar boeken me enorm aan. Ze bewaart en waakt over ze als echte schatten omdat zij net als ik weet dat boeken mensen kunnen helpen op de momenten dat ze het moeilijk hebben. In de harde wereld van concentratiekampen kunnen ze troost bieden en de lezer wegtoveren naar een betere wereld. 

“In a place like Auschwitz, where everything is designed to make you cry, a smile is an act of defiance.”