Boekenrecensie. Hard land – Bennedict Wells

Toen ik in november ‘Het einde van de eenzaamheid’ las voor de boekenclub van Natuurdromers, ging ik op zoek naar de andere boeken van Bennedict Wells. In de storytell applicatie kwam ik de boeken ‘Op het geniale af’ en ‘Hard land’ tegen. Beide boeken heb ik beluisterd, maar in deze recensie wil ik het hebben over Hard land.

“Iedereen had zijn eigen verhaal, maar het leven ging door, het werd ondanks alles weer zomer en ik keek naar de kinderen die me druk pratend op hun stepjes inhaalden, naar de oude vrouw die haar hond uitliet en naar het spinnenweb bij de bushalte dat zacht in de wind heen en weer bewoog… Ineens vermengden al mijn herinneringen en gedachten zich tot één gevoel: het is oké, tenminste op dit moment.” 

De auteur

Bennedict Wells, geboren als Bennedict von Shirach kwam ter wereld op 29 februari 1984 in de Duitse stad München. Voor de scheiding van zijn ouders op zesjarige leeftijd groeide hij op in Beieren. Daarna werd hij op kostschool gestuurd waar hij tot zijn 18e verbleef en school liep. Na de middelbare school verhuisde Bennedict naar Berlijn om zijn droom om het te maken als schrijver na te jagen. Enkele jaren later werd deze droom werkelijkheid toen zijn debuutroman Becks ‘letzter Sommer’ (Beck’s Last Summer) werd omschreven als ‘het interessantste debuut van het jaar’ door ‘Die Zeit’. In de jaren die volgden schreef hij verschillende boeken en werd zijn debuutroman verfilmd.

Kind zijn is een bal opgooien, volwassen worden is het vallen van de bal.

Het verhaal

In hard land ontvlucht de vijftienjarige Sam zijn thuissituatie (zieke moeder en werkloze vader) door een vakantiebaantje te nemen in een oude bioscoop. Daar maakt hij vrienden, die zijn zomer op zijn kop zetten. Vooral dan de mooi Kirstie. Voor het eerst in zijn leven is Sam niet langer een onopvallende buitenstaander maar maakt hij deel uit van iets groters. Als zijn moeder aan het einde van de zomer overlijdt, komt er een abrupt einde aan deze gelukkige maanden en wordt Sam gedwongen om volwassen te worden.

Mijn mening

‘Hard land’ is een prachtige en ontroerende roman. Vanaf de eerste pagina wist Bennedict Wells me met zijn empathische pen te bekoren. Ik kon niet anders dan meeleven en -lijden met Sam. Als hij gelukkig was, was ik dat ook en op de momenten dat hij het moeilijker had, kreeg ik tranen in mijn ogen. In het boek was er één zin die me bijzonder wist te bekoren: Als mijn stemming een lege fabriekshal was, dan was zij een heel pak kaarsen. Dit vond ik zo mooi omschreven! Kortom het boek is een absolute aanrader voor jong en oud, zeker als je fan bent van films zoals The Breakfast Club.