Boekenrecensie. De hemel is altijd paars – Sholeh Rezazadeh

Elke maand zit ik samen met een aantal leden van de Natuurdromers community om een boek te bespreken. In januari 2022 lazen en bespraken we het boek De hemel is altijd paars, de debuutroman van Sholeh Rezazadeh.

De auteur

Sholeh Rezazadeh is geboren op 2 april 1989 in Tabriz, Iran. In Iran studeerde ze geneeskunde, omdat ze moest van haar vader. In 2015 verhuist ze naar Nederland, waar ze haar liefde voor schrijven niet meer hoeft te verbergen. Meteen bij aankomst leert ze Nederlands aan de hand van kinderboeken (zoals Jip & Janneke en Nijntje) en de lesboeken van Maud Beersmans (die ze na de verschijning van haar roman bedankte). In maart 2021 kwam haar debuutroman ‘De hemel is altijd paars’ uit die bekroond werd met de publieksprijs van de Bronzen Uil. In tussentijd schreef ze voornamelijk proza en poëzie, waar ze veel lof voor kreeg. 

“De eenzaamheid van deze boom was tenminste zichtbaar. Iedereen die hem zag, kon begrijpen waarom hij eenzaam was. Maar de eenzaamheid van de mens is niet te zien. Niemand weet wie de meest eenzame persoon ter wereld is. Niemand weet hoe diep onze wortels in aarde moeten schieten om water te bereiken of om de andere wortels aan te raken.”

Enkele maanden na verschijning van het boek zocht Tom De Cock van de podcast ‘Groen Gebladerte’ haar op. In de podcast ‘Groen Gebladerte’ laat Tom zijn luisteraars kennismaken met acht auteurs die hun eerste stappen zetten in het literaire veld. De volledige aflevering vind je hier. 

“Mijn vader zei altijd dat het leven en de wereld mooier worden door de gevoelige mensen, door dichters, schilders, maar er zijn bijna geen gevoelige mensen voor wie de wereld een mooie en makkelijke plek is.”

Het verhaal

De hemel is altijd paars vertelt het verhaal van Arghavan, een jonge Iraanse vrouw die onlangs uit Iran is weggetrokken om in Nederland een nieuw leven om te bouwen. Terwijl ze haar draai probeert te vinden in een nieuw land, wordt ze geplaagd door de herinneringen van haar jeugd in Iran.

“Niemand weet in welke taal ik tranen krijg, in welke taal ik lach, in welke taal ik schreeuw. Geen enkele tram, taxi of trein kan me naar mijn bestemming brengen. Als ik verdwaal, verdwaalt ook mijn pijn.”

Mijn mening

De hemel is altijd paars wil ik vergelijken met een treinreis. Sholeh stuurt de trein door een prachtig landschap vol poëzie en mooie momenten. Elke pagina, elke stop zou kunnen worden ingekaderd. Het boek zit op een zeer natuurlijke manier vol prachtige quotes, melanchologische gevoelens en heel interessante personages. 

Het hoofdpersonage, Aragahavan, zoekt haar weg door kwetsbaarheid, nostalgië en emoties. Ze is een karakter dat niet volledig lijkt thuis te horen in West-Europa. Ze geniet van de kleine dingen zoals het voelen van de aarde onder haar voeten en de verhalen achter de items in haar tweedehandswinkeltje. Ze inspireert mij om meer in het nu te leven. Om nog vaker de natuur in te trekken en regelmatiger rust te nemen.