Boekenrecensie. Schaduw van de vos – Julie Kagawa

Als lezer ben ik altijd op zoek naar nieuwe verhalen. Op zoek naar nieuwe boeken, nieuwe auteurs. Ik nam contact op met de uitgeverij Harper Collins en stelde hen de vraag of ik een recent exemplaar mocht ontvangen. Een week geleden belandde het Young Adult Fantasy boek Schaduw van de vos in mijn brievenbus. Ik begon meteen te lezen. Vrijdag las ik het boek uit en schreef er een review over.

De auteur

Julie Kagawa is de auteur achter de bestseller reeksen The Iron Fey, Blood of Eden, de Talon Saga en de Schaduw van de vos reeks. Ze is geboren in de Amerikaanse stad Sacramento (Californië) en verhuisde op 9-jarige leeftijd naar Hawaï. Ze bracht haar jeugd grotendeels al lezend en al schrijvend door. Later werkte ze een tijdje in verschillende boekhandels. Daar las ze meer boeken dan dat ze er verkocht, ze werd ontslagen. Na haar ontslag besloot ze om als hondentrainster aan de slag te gaan. Toen haar eerste boek verkocht werd, staakte ze die carrière om fulltime schrijfster te worden.

“It is very hard to be human, little fox. Even the humans themselves don’t do a great job of it.”

Het verhaal – Schaduw van de vos

Schaduw van de vos vertelt het verhaal van Yumeko. Yumeko woont al haar volledige leven in een tempel samen met enkele monniken. De monniken bieden haar bescherming. Bescherming tegen de buitenwereld die niet mag weten wie ze echt is. Yumeko is namelijk een kitsune, ze kan veranderen in een vos. Yumeko krijgt de opdracht om een stuk van de eeuwenoude drakenrol kost wat kost te beschermen. Ze roep daarvoor de hulp in van Kage Tatsumi, een machtige Samoerai en demondoder. Kage Tatsumi is echter ook op zoek naar de eeuwendrakenrol en hij gelooft dat Yumeko hem zal helpen om de drakenrol te veroveren.

“The future,” she said, her voice echoing over the crowd, “is an ever changing stream. Every choice, every decision we make, sends it down a different path.”

Mijn mening

Persoonlijk had ik wat moeite om in het verhaal te duiken. Julie heeft namelijk heel wat inspiratie gehaald uit de Aziatische folklore. Wat het moeilijk maakt om als Europese het boek volledig te begrijpen. Gelukkig legt ze de Aziatische termen achteraan het boek volledig uit.

“He didn’t know how to laugh, or smile, or have any fun. He didn’t know the pleasures of the simple things – laughing, dancing, finding beauty in the world. It seemed like a very boring existence.”

Nadat ik me door de eerste hoofdstukken ploeterde merkte ik op dat het boek me echt begon te boeien. Ik zat er dan helemaal in. Het boek was bijna niet meer weg te leggen. Nu het boek ten einde is kan ik niet wachten om het vervolg te lezen.

Eén van de zaken dat het boek duidelijker zou maken is als bij elk hoofdstuk expliciet staat wie de verteller is. In dit boek lees je het verhaal namelijk vanuit verschillende standpunten. Je kan het verhaal lezen vanuit het standpunt van Yumeko, Kage Tatsumi, Suki en Santomi. Wat het soms erg verwarrend maakt.

Dit artikel bevat een recensie-exemplaar.
Dit beïnvloedt mijn mening van het boek echter niet.